O θεµελιώδης βράχος πάνω στον οποίο οικοδοµείται η ποιητική του Νίκου Κατσαλίδα είναι τα δηµοτικά και ακριτικά τραγούδια. Αυτές είναι οι ρίζες της ποίησής του και είναι βαθιές, χοντρές και υγιείς. Η αφοσίωση στην παράδοση είναι στάση ζωής· για την ακρίβεια είναι στάση αισθητικής για τον ποιητή. Οι παραδοσιακές ρίµες ξεπηδούν παντού και αβίαστα, µόνες τους µέσα στο έργο του και είναι, αν και ακάλεστος, ευπρόσδεκτος µουσαφίρης. Ακόµα κι όταν ο ποιητής γράφει ελεύθερο στίχο, το οµοιοκατάληκτο µέτρο, ισχυρό και σίγουρο, ξεµυτίζει εδώ κι εκεί, επιβλητικό, ευθυτενές και ρωµαλέο. ∆εκαπεντασύλλαβος τσοπαναραίος µέσα σε ασπριδερό και ελευθερόφρον κοπάδι στίχων.
