Συχνά παρατηρούνται διδασκαλίες νέων αιρέσεων να αναβιώνουν για διαφορετικούς λόγους, σύμφωνα με τις απαιτήσεις ή τις ερμηνείες που αναφύονται ένεκα της εποχής, της περιοχής ή των συμφερόντων ισχυρών της, όταν κινήματα, ρεύματα φιλοσοφικά, πολιτικά μορφώματα και εμπορικά συμφέροντα κατακλύζουν την ακοή και τυφλώνουν τους οφθαλμούς της ψυχής των πιεσμένων από τη στέγνα των μηχανών και την αιθάλη της ακηδίας ανθρώπων.
Από τις τοπικές συνόδους με αποφάσεις και κανόνες δογματικού και συμβολικού χαρακτήρα ώς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κρήτης (2016), με κορύφωση τους Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, που παρατίθενται στις σελίδες που ακολουθούν, μαρτυρούν ότι δεν πρόκειται για δικαστικές αποφάσεις αλλά, όπως τονίζουν νεώτερες μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας, για ουσιαστικές παραινετικές σκέψεις και οδηγούς για τις αενάως επερχόμενες γενεές προς την σωτηρία και την Ανάσταση!
