Στο παρόν βιβλίο προσεγγίζονται ερμηνευτικά επιλεγμένα τροπάρια που έχουν ως υπόβαθρο το Βιβλικό χωρίο Λκ. 2. 35. Η συγκρατημένη εκδήλωση της οδύνης από μέρους της Θεοτόκου κατά τον καιρό της Σταυρώσεως, είναι μια πραγματικότητα την οποία επαινούν οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς και αποτυπώνεται ενίοτε στην ορθόδοξη υμνογραφία και εικονογραφία.
Επώνυμοι υμνογράφοι παρουσιάζουν τη Θεοτόκο να αναστοχάζεται την αντινομία μεταξύ της αποφυγής των ωδινών κατά τον καιρό του τοκετού και του ψυχικού σπαραγμού που βιώνει η ίδια με το πάθος του Ιησού. Οι ποιητές των ύμνων αποφεύγουν την υπερβολή στη δραματοποίηση των γεγονότων, καθώς δεν συνάδει με το ψυχικό σθένος και το ρόλο που διαδραματίζει η Θεοτόκος στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας και υπογραμμίζουν τη Θεανθρωπότητα του Κυρίου, τις σωτηριώδεις συνέπειες του πάθους Του προς τους πιστούς.
