Λάμπουν και βλέπουν μακριά τα μάτια του όμορφου νεαρού ιδεολόγου του εξώφυλλου. Δεν υπήρξε όμως ευτυχής: βίος δύσκολος, στενοχώριες μεγάλες, χαρές μικρές, καιροί ανάποδοι, πόλεμοι, χρεοκοπίες, διχασμός, μετανάστευση, φυσικές καταστροφές, τέτοια έζησε ο Ανδρέας Καρκαβίτσας. Εκτέθηκε ως ενεργός πολίτης στην πολιτική, τον αντάμειψαν οι επαγγελματίες της με πικρές διαψεύσεις, εκτοπίσεις, φυματίωση – θέλησαν ακόμη και να κάψουν τα βιβλία του. Θύμα των κεντρικών πολιτικών μηχανισμών που ελέγχουν από την πρωτεύουσα κράτος και δημόσιο πλούτο, ο Καρκαβίτσας περιγράφει –και ο Παπαδιαμάντης συνεπικουρεί– πώς το οικοδόμημα θεμελιώνεται στην επιτόπια βία που ασκούν οι κομματάρχες.
