«Η μπλε τραγιάσκα και το κόκκινο φεσάκι» γράφτηκε με τη σκέψη στους πρόσφυγες προγόνους μας. Στη μνήμη όλων εκείνων που το 1922 έζησαν την τραγικότερη καταστροφή του του Ελληνισμού στη σύγχρονη Ιστορία μας. Έζησαν τη φρίκη του πολέμου, τον ξεριζωμό, από την προαιώνια γη της Μικρασίας. Είδαν τα φωτεινά χρώματα του ουράνιου τόξου να θαμπώνουν και να χωρίζονται, όπως χωρίστηκαν και οι άνθρωποι σε καλούς και κακούς. Στη μνήμη εκείνων των παιδιών που σπάραξαν για το βίαιο αποχωρισμό από τους φίλους. Και μόνο με τη δύναμη του «θέλω» και του «μπορώ» που υπάρχει στην παιδική φαντασία κράτησαν την αγάπη, τη φιλία και τα όνειρα για το κοινό τους «αύριο» ζωντανά.

Μια αναδρομή μνήμης και τιμής είναι αυτό το βιβλίο. Ένας ύμνος στην παιδική φιλία που δεν γνωρίζει σύνορα, μια ελπίδα πως αυτός ο κόσμος κάποτε θα γίνει καλύτερος.