Ο Άσλε και ο Άσλε είναι δύο νεαροί με το ίδιο όνομα. Μοιάζουν πολύ, ντύνονται με τα ίδια ρούχα, θέλουν να γίνουν και οι δύο ζωγράφοι. Συναντιούνται στο πανεπιστήμιο του Μπέργκεν. Πρώτη φορά βρίσκονται και οι δύο μακριά από το πατρικό τους σπίτι, αλλά κουβαλούν από εκεί πολλά προβλήματα: δύσκολες σχέσεις με γονείς, ένα βαρύ πένθος, μια ιστορία κακοποίησης. Προσπαθούν όμως να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Διασκεδάζουν, φλερτάρουν, σχηματίζουν ροκ μπάντες, αναζητούν τον κατάλληλο τρόπο για να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Ένας από αυτούς θα ερωτευτεί βαθιά την Άλες που θα σημαδέψει τη ζωή του.
Το δεύτερο βιβλίο της περίφημης «Επταλογίας» του Γιον Φόσε (Νόμπελ 2023) φωτίζει τη σχέση των δύο Άσλε του πρώτου μέρους (Το άλλο όνομα). «Ένα εξαίσιο μυθιστόρημα για την αγάπη, την τέχνη, τον Θεό, τη φιλία, τον χρόνο» (The New York Times).
Γράφει η Αγγελική Σπηλιοπούλου // Jon Fosse «Εγώ είναι ένας άλλος», Μετάφραση: Σωτήρης Σουλιώτης, εκδ. Gutenberg, σελ. 331
Το 2023 η Σουηδική Ακαδημία απομένει στον Jon Fosse το Νόμπελ Λογοτεχνίας για “τα καινοτόμα θεατρικά του έργα και την πεζογραφία του που δίνουν φωνή στο άρρητο”. Το ύφος του συγκρίνεται με αυτό των Μπέρνχαρντ, Μπέκετ, Ίψεν, Τράκλ. Στο πρώτο βιβλίο της «Επταλογίας», “Το άλλο όνομα” (Gutenberg, 2022, μετάφραση Σωτήρης Σουλιώτης) ο συγγραφέας μας συστήνει τους πρωταγωνιστές του. Αφηγητής είναι ο Άσλε. Ως εξωτερικός παρατηρητής περιγράφει τη ζωή του μετακινούμενος παλινδρομικά μεταξύ παρόντος και παρελθόντος. Όπως ο Μπέκετ, διερευνά τον δυαδισμό, την ανθρώπινη κατάσταση και ταυτόχρονα τον δυαδισμό ως εκδοχή της. Ο άνθρωπος είναι δύο διαφορετικά είδη υπόστασης, σώμα και διάνοια, συνδεδεμένα μεταξύ τους.
>>>
Πριν καν ο υπαρξισμός αποκτήσει νόημα και ουσία από τον Σέρεν Κίρκεγκορ, τον Γκαμπριέλ Μαρσέλ και τον Ζαν-Πολ Σαρτρ και μετατραπεί σε μια από τις σημαντικότερες φιλοσοφικές επαναστάσεις του 20ου αιώνα, ο Αρθούρος Ρεμπώ είχε υπάρξει ένας προφήτης του. Το 1871, σε μια επιστολή του γράφει το περίφημο Je est un autre («Εγώ είναι ένας άλλος»), αφήνοντάς μας να σκεφτούμε (εκ των υστέρων) βάσιμα πως το γλίστρημα του εαυτού σε κάτι άλλο, όπως υπαινισσόταν η φράση του, αποτέλεσε μέρος της σύγχρονης ανθρώπινης συνθήκης. >>>
