Ένας άνδρας και ο μικρός γιος του διασχίζουν μια Αμερική που θυμίζει καμένη γη. Τίποτα δεν κινείται στο κατεστραμμένο τοπίοˑ μόνο στάχτη στην ατμόσφαιρα. Το κρύο κάνει ακόμα και τις πέτρες να σπάνε, και το χιόνι πέφτει γκρίζο από έναν σκοτεινό ουρανό. Έχουν ένα πιστόλι για άμυνα και σέρνουν ένα καρότσι με τρόφιμα που σύντομα αδειάζει. Προορισμός τους είναι η ακτή, αν και δεν γνωρίζουν τι τους περιμένει εκεί. Πατέρας και γιός, «ο καθένας τους ολόκληρος ο κόσμος του άλλου», προσπαθούν να επιβιώσουν αντλώντας δύναμη από την αγάπη τους.
Ο Κόρμακ Μακάρθι (1933-2023) αποτυπώνει ένα μέλλον χωρίς ελπίδα για το ανθρώπινο είδος. Βραβευμένο με Πούλιτζερ το μυθιστόρημα είναι ένας βαθύς στοχασμός για το καλύτερο και το χειρότερο που είμαστε ικανοί να κάνουμε.
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Cormac McCarthy «Ο δρόμος», Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Gutenberg, σελ. 271
«Βγήκε έξω στο γκρίζο φως, στάθηκε και είδε για μια τόση δα στιγμή την απόλυτη αλήθεια του κόσμου. Την ψυχρή, αδιάκοπη περιστροφή της ακληρονόμητης γης. Το αδυσώπητο σκοτάδι. Τα τυφλά σκυλιά του ήλιου που έτρεχαν. Το συντριπτικό μαύρο κενό του σύμπαντος. Και κάπου δυο κυνηγημένα ζώα που έτρεμαν σαν αλεπούδες στο λαγούμι τους. >>>
