ΕΠΤΑ αλληλένδετα διηγήματα, με το τέλος του καθενός να δίνει το λάκτισμα για την εκκίνηση του επόμενου. Οι κεντρικοί ήρωες, παίκτες γύρω απ’ το ίδιο τραπέζι αλλά και αθύρματα της Τύχης και του Χρόνου, είναι δεμένοι τόσο μεταξύ τους όσο και με το περιβάλλον με ορατά ή αόρατα νήματα. Έτσι, κάθε πτώση προκαλεί ένα κύμα νέων αλυσιδωτών πτώσεων, που άλλοτε είναι καταστροφικές και άλλοτε γίνονται έναυσμα για αναγέννηση και επανεκκίνηση, καθώς η σκυτάλη της δράσης περνά συνεχώς από το χέρι της ζωής σε αυτό του θανάτου και αντίστροφα.
Γράφει η Νίκη Κώτσιου //
Έλενα Μαρούτσου, «Ντόμινο, η τέχνη των αλυσιδωτών πτώσεων», εκδ. Κίχλη
Την ευθραυστότητα του ανθρώπινου δεσμού εξερευνά και περιγράφει η Έλενα Μαρούτσου στα επτά διηγήματα της συλλογής Ντόμινο, η τέχνη των αλυσιδωτών πτώσεων
Οι πρωταγωνιστές, ευάλωτοι και ασταθείς, σε κάποια κρίσιμη καμπή της ζωής τους, καλούνται να πάρουν αποφάσεις και να διαχειριστούν αναπάντεχες δυσκολίες. >>>
Βλέποντας το εξώφυλλο, ακουαρέλα της Χριστίνας Κάλμπαρη, ενώ αρχικά δημιουργείται η ευχάριστη αίσθηση ενός νεαρού κοριτσιού να παίζει, στη συνέχεια διαπιστώνουμε ότι αποτελεί την απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθεί στον αέρα, πριν καταλήξει σ’ έναν σωρό πανομοιότυπων κοριτσιών. Ντόμινο. Η τέχνη των αλυσιδωτών πτώσεων. Στεκόμαστε στη λέξη «τέχνη»… Υπάρχει άραγε κάποια τέχνη στην πτώση; Να υπονοεί η συγγραφέας το μπεκετικό: «Προσπάθησε ξανά. >>>
