Είναι εν γένει αποδεκτό ότι η εποχή μας χαρακτηρίζεται από φαινόμενα πολυπλοκότητας, αβεβαιότητας, αλληλεξάρτησης και αστάθειας. Και ότι οι ηγέτες και τα στελέχη των επιχειρήσεων καλούνται συχνά να αποφασίσουν, αλλά κυρίως να διοικήσουν ή να αλλάξουν τις επιχειρήσεις, μέσα σε μια ατμόσφαιρα και ένα ευρύτερο κλίμα ασάφειας και απροσδιοριστίας. Το ίδιο συμβαίνει και με όλους εκείνους οι οποίοι επιχειρούν να πραγματοποιήσουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο χώρο της οικονομίας και της κοινωνίας. Βρίσκονται συνήθως μπροστά σε φαινόμενα και αντιδράσεις που δεν είχαν υπολογίσει ή βλέπουν τις αλλαγές που πραγματοποιούν να ξεπερνιούνται με ταχύτητα και τις ελπίδες για καλύτερα αποτελέσματα να διαψεύδονται στην πράξη. Η στρατηγική διοίκηση ως αντίληψη αντιμετώπισης των προβλημάτων των επιχειρήσεων, αλλά και των αλλαγών και καταστάσεων γενικότερα, προέκυψε από την ανάγκη κατανόησης των δυσκολιών και των αποτυχιών που συνήθως παρουσιάζονται σε πρακτικό επίπεδο. Και υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων πρέπει να γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο όπου όλα τα δεδομένα - στατιστικά, αριθμητικά, παραμετρικά - αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης αντίληψης με χαρακτηριστικά πολυπλοκότητας και ασάφειας, η οποία δεν ενθαρρύνει τις γραμμικότητες, τις δυνατότητες στατιστικών προβλέψεων και τι; Απόψεις της κοινωνικής μηχανικής, ενώ, αντίθετα, αναδεικνύει τις διαστάσεις της δυναμικότητας των συστημάτων, τα εναλλακτικά σενάρια και τις αναστοχαστικές διαδικασίες και πράξεις. Τα πρακτικά αποτελέσματα αυτής της αντίληψης είναι συνήθως καλύτερα. Γιατί προσεγγίζεται συστηματικά η πραγματικότητα και δίνεται έμφαση στις οπτικές γωνίες μέσω των οποίων παρατηρούνται τα γεγονότα, στις διαστάσεις της κουλτούρας, της καινοτομίας, της ανθρώπινης διαίσθησης, καθώς και στις διαδικασίες γνώσης, μάθησης και ανάλυσης - σύνθεσης των προβλημάτων.


[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]