Μια νύχτα του Δεκέμβρη ένας άντρας μπαίνει σε ένα ουζερί στην Ευελπίδων, μια γυναίκα γυρίζει να τον αντικρίσει και γεννιέται ο κόσμος. Ίσως βέβαια να είναι ο κόσμος που υπήρχε πάντα, μόνο που τώρα μοιάζει ξανά καινούργιος και αστραφτερός. Μια αναζήτηση φτάνει στο τέλος της, νέοι δρόμοι ανοίγονται, το κοντέρ μηδενίζει.
Ο πρώτος χρόνος ενός έρωτα, του καλύτερου έρωτα, αυτού που δεν ήξερες ότι έψαχνες: η χαρά, η αγωνία και η λαχτάρα για έναν άνθρωπο άγνωστο μέχρι τότε, που γίνεται αναπάντεχα το κέντρο του κόσμου σου. Μια αφήγηση, μέσα από στιγμιότυπα, για το πώς αλλάζει η ματιά μας όταν ερωτευόμαστε και πώς δημιουργείται ένα σύμπαν για δύο εκεί που πριν δεν υπήρχε τίποτα.
Μοιάζει με παλιομοδίτικο βιβλίο για τον έρωτα και το τσουνάμι που αυτός προκαλεί. Ένα ρομαντικό κατάλοιπο άλλων εποχών, όταν η αφέλεια των συναισθημάτων γεννούσε λέξεις και φανταχτερές συνυποδηλώσεις, έβρεχε σελίδες με ροδόνερο, θεωρούσε τη δύναμη του πάθους λογοτεχνικό προσάναμμα που δεν ήθελε άλλη επεξεργασία. Όταν το βίωμα φουρτουνιάζει, τότε φαίνεται ότι η ποίηση και η πεζογραφία μπορούν να υποταχθούν σε παρωχημένες αξίες. >>>
Η ερωτική επιθυμία στο μεγαλύτερο μέρος της κλασικής λογοτεχνίας της Δύσης παρουσιάζεται σταθερά μέσα από την οπτική των ανδρών. Οι γυναίκες σε αυτά τα βιβλία είναι συνήθως οι εξυμνημένες μούσες, μπροστά στη θέα των οποίων ο νεαρός άνδρας, χτυπημένος από τα βέλη του έρωτα, γογγύζει γεμάτος πάθος τον ερωτικό του θαυμασμό. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί φυσικά ο Βέρθερος του Γκαίτε. Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις. >>>
Κάνοντας μια αρκετά μεγάλη στροφή από το μέχρι σήμερα έργο της (αυτό δεν λέμε, πως ένας συγγραφέας με κάθε καινούργιο του βιβλίο πρέπει να εκπλήσσει με το εντελώς νέο και διαφορετικό;), η γνωστή και καλή πεζογράφος Βάσια Τζανακάρη καταθέτει ένα αφήγημα –νουβέλα θα το χαρακτήριζα, το αφήγημα παραπέμπει σε κάτι πιο ρεαλιστικό–, το οποίο εδράζεται σε μια ερωτική ιστορία, η οποία ενώ από την πλευρά του ... >>>
Το αφήγημα της Βάσιας Τζανακάρη σε αρπάζει αμέσως, σε κυκλοφορεί σε όλες τις εποχές του χρόνου, μέσα στις ευωδιές του καθημερινού κόσμου, στην επίγευση των μικρών γεγονότων, τη λάμψη της θάλασσας, το άγγιγμα ενός χεριού επάνω σε ένα γόνατο, την αίσθηση της βροχής, του κρύου και της ζέστης, της γλυκιάς νύστας, και του ύπνου σε μαλακά σεντόνια και σε θερμά σώματα, στα όνειρα, και στη ραστώνη του δέρματος, ... >>>
