Μια μυθιστορία εμπνευσμένη απ’ το ποίημα του T.S. Elliot, «Κούφιοι Άνθρωποι». Άνθρωποι που μπροστά στα ηθικά προβλήματα δεν παίρνουν θέση, που περνούν τη Στύγα χωρίς να φτάσουν ποτέ στην Κόλαση, αλλά ούτε και στον Παράδεισο. Κι αν δεν πάλλονται εσωτερικά τα συναισθήματά τους, θα ’ρθει η ώρα που παραφράζοντας τον ποιητή, έτσι θα τελειώσει ο κόσμος τους: όχι μ’ έναν βρόντο, αλλά μ’ έναν λυγμό.
Γιατί ζουν στην πεθαμένη χώρα μιας φραγκοσυκιάς χωρίς άνθη. Μόνο με αγκάθια…
