Η νέα ποιητική συλλογή της Ζέφης Δαράκη περιλαμβάνει εβδομήντα τρία ποιήματα σε τρεις υποενότητες. Ο τίτλος, εύηχος και νοσταλγικός, προοικονομεί την ατμόσφαιρα των αγαπημένων της θεμάτων και τη θερμοκρασία των στίχων της. Η, πάντα ενεργή και ανήσυχη, ποιήτρια πηγαινοέρχεται στα γνώριμα και προσωπικά μονοπάτια της ποίησής της, που είναι και τα αιώνια θέματα της τέχνης: τον χρόνο, παρελθόντα παρόντα και μέλλοντα, που αφήνει το στίγμα του παντού, τη φθορά στα πρόσωπα, στα αισθήματα, στα πράγματα, τον κόσμο των ονείρων, τη μοναξιά, τη νοσταλγία. Και, πάνω απ’ όλα, την έγνοια για τον λόγο και το βάσανο της γραφής.
Όσοι ακολουθούμε συστηματικά ή έστω περιστασιακά τη Ζέφη Δαράκη στη μακρά δημιουργική διαδρομή της, έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ανάπτυξη ενός πρωτότυπου κειμενικού σύμπαντος ως σταθερή και συνεπή εφαρμογή προσωπικών διαδικασιών σε ό,τι αφορά την πρόσληψη της (λεγόμενης) αντικειμενικής πραγματικότητας. Υπ’ αυτές τις συνθήκες αξιοποιήσαμε, κατά την ατομική ή συντροφική, ... >>>
