«Μοναχικοί περίπατοι στον χρόνο», του αδιευκρίνιστου ή του χρονικά προσδιορισμένου, αλλά πάντα ακολουθώντας το άφθαρτο, βαθύ αποτύπωμά του.
Στην ανάδρομη πορεία συναντάμε ανθρώπους συνηθισμένους, αλλά διαχρονικούς χαρακτήρες, με εκλεπτυσμένα συναισθήματα ή εγγενείς αδυναμίες.
Φτιαγμένους άλλοτε από χώμα κι άλλοτε από πέτρα, από ήλιο ή σκοτεινιά, αέρα, ουρανό και θάλασσα.
Το σκιαγράφημα μιας ζωής που συμπαρασύρουν οι μνήμες, με δηκτικό, καυστικό χιούμορ, αλλά και το μοιραίο που οδηγεί στην τραγικότητα των προσώπων, με τη συγκίνηση να συμπυκνώνεται στα μάτια.
Σε κάποιες καμπές της διαδρομής θ΄ανθίσει το χαμόγελο και θα συνειδητοποιήσεις τελικά, ότι όλα είναι «ένα βιβλίο των άστρων».
