Η σχέση μάνας και κόρης βρίσκεται στο επίκεντρο των περισσότερων ιστοριών της συλλογής, ενώ η αρπαγή της Περσεφόνης-κόρης αξιοποιείται ως θεματικό μοτίβο προκειμένου να αναδειχθούν οι αμείλικτοι κανόνες της πατριαρχίας σε όλες τις κοινωνίες και τις εποχές.
Η Δήμητρα Λουκά, προσεγγίζοντας με ανατρεπτική ματιά τον μύθο, το παραμύθι και προγενέστερα λογοτεχνικά κείμενα, μπολιάζοντας το πρωτογενές υλικό των ιστοριών της με χιούμορ και παιγνιώδη στοιχεία, παίζοντας με το πραγματικό και το επινοημένο, δημιουργεί μια παλίμψηστη γραφή, στην οποία διαπλέκεται με μαστοριά το παραδοσιακό με το μοντέρνο.
