Η διορατικότητά του να θεσπίσει διαφόρων επιπέδων και βαθμίδων εκπαίδευση αναδεικνύει τον Στέφανο σ’ ένα μεθοδικό πραγματιστή. Ο αγώνας του να ανυψώσει την θέση του εκπαιδευτικού, αποσυνδέοντάς τον από την ομηρία των πολιτικών και της πολιτικής, επέτρεψε στους «παυσανίες», να επανακτήσουν από το 1905 την χαμένη τους αξιοπρέπεια. Γιος δασκάλου, τιμούσε τους λειτουργούς της εκπαίδευσης τους οποίους παρομοίαζε με «τὸ ἅλας τῆς γῆς».
Παράλληλα στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η προσπάθεια διεθνοποίησης της μαθηματικής επιστήμης, η συμμετοχή του Στέφανου σ’ αυτήν, καθώς και η παράθεση των αντιθέσεων που κατέτρωγαν τότε την ευρισκόμενη σε εμβρυακή κατάσταση ελληνική μαθηματική κοινότητα.
