Ο Ευριπίδης και στην Ιφιγένεια, όπως και σε άλλα δράµατά του, χρησιµοποιεί τον µύθο για να µιλήσει για την ιστορία. Πάει αναπόταµα στον χρόνο, προς το παρελθόν που απαθανάτισε η ποίηση και η προφορική παράδοση, ώστε να στοχαστεί για το παρόν, για την ανθρώπινη κατάσταση της εποχής του. Γι’ αυτό και, ενόσω αναψηλαφεί το µυθολογικό υλικό, προχωράει τολµηρός έως την ανασκευή του, έως την τολµηρή ανασύνταξή του. Μολονότι ξέρει πως οι ακροατές-θεατές του έχουν εξαιρετική γνώση των οµηρικών επών (ο λόγος του Πλάτωνα, στην Πολιτεία, ότι ο  Όµηρος «την Ελλάδα πάσαν πεπαίδευκε», ίσχυε απολύτως), δεν διστάζει να διαβάσει την παράδοση υπό το δικό του πρίσµα. Με σεβασµό αλλά και µε το δικαίωµα στην υπεύθυνη ελευθερία.