Εἶναι γεγονός ὅτι, ἐνῶ ἐµεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουµε τήν τέλεια πίστη, δέν τήν γνωρίζουµε. Ἔτσι οὔτε οἱ ἴδιοι µποροῦµε νά ἐντρυφοῦµε καί νά χαιρόµαστε αὐτά πού πιστεύουµε οὔτε καί µέ τούς ἄλλους –καλοπροαίρετους ἤ κακοπροαίρετους– µποροῦµε µέ εὐχέρεια νά διαλεγόµαστε καί νά ἀπαντοῦµε. Ἐπειδή εἶναι καιρός νά ἐντρυφήσουμε στά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας, νά τά μάθουμε καί νά ζήσουμε, ἔχουμε χρέος ὅλοι μας, κληρικοί καί θεολόγοι, νά παρουσιάσουμε τά δόγματα τῆς Πίστης μας, ὄχι σάν κάποια «μουσειακά», παρωχημένα κείμενα πού δέν ἀφοροῦν στό σύγχρονο ἄνθρωπο, ἀλλά ὡς βιωμένες ἀλήθειες πού καί τή ζωή τῶν ἀνθρώπων μποροῦν νά νοηματοδοτήσουν καί τήν κοινωνία νά ἀφυπνίσουν καί νά ἀναστήσουν. Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀναγκαῖο νά βρίσκεται ἐκεῖ πού οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν.