Το έργο αυτό αναπλάθει τον κόσμο μέσα από τους χαρακτήρες του και ισορροπεί ανάμεσα στην έλλειψη και την υπερβολή, στο αναγκαίο και το αυτάρκες, στον έρωτα και τη μοναξιά. Με αναφορές στην Αρόη, στα Ψηλά Αλώνια, στην Ακτή Καλογριάς και στη Γέφυρα Ρίο Αντίρριο, οι ήρωες κινούνται στο αχαϊκό τοπίο και ένα ερώτημα μένει αναπάντητο: τι σκότωσε τελικά τον Γιώργο Μαράτο;
«Γιατί “θάρρος” είναι η ικανότητα να έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό που σε τρομάζει περισσότερο. Και να το κατακτάς. Μόνο έτσι έχει σημασία ότι κάποτε έζησες. Άλλωστε, νεκρός θα είσαι για πολύ καιρό».