ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ι. Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
II. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ
III. ΔΕΚΑ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ἀπὸ τὴν παρουσίαση στὸ ὀπισθόφυλλο:
«Φιλελευθερισμὸς καὶ δημοκρατία δὲν εἶναι συνώνυμα. Ἡ δημοκρατία εἶναι «κρατία», δηλαδὴ μία μορφὴ πολιτικῆς ἐξουσίας, ἐνῶ ὁ φιλελευθερισμὸς εἶναι μία ἰδεολογία γιὰ τὸν περιορισμὸ ὅλης τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Ἡ δημοκρατία βασίζεται στὴν λαϊκὴ κυριαρχία, ἐνῶ ὁ φιλελευθερισμὸς βασίζεται στὰ δικαιώματα τοῦ ἀτόμου. Ἡ φιλελεύθερη ἀντιπροσωπευτικὴ δημοκρατία συνεπάγεται τὴν ἐκχώρηση τῆς κυριαρχίας, ἡ ὁποία, αὐστηρὰ μιλώντας, -ὅπως εἶχε ἀντιληφθεῖ ὁ Ρουσσῶ- ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν παραίτηση τοῦ λαοῦ. Σὲ ἕνα ἀντιπροσωπευτικὸ σύστημα ὁ λαὸς ἐκλέγει ἀντιπροσώπους, οἱ ὁποῖοι κυβερνοῦν μόνοι τους. Τὸ ἐκλογικὸ σῶμα νομιμοποιεῖ μία πραγματικὴ ἐξουσία ἡ ὁποία βρίσκεται ἀποκλειστικὰ στὰ χέρια τῶν ἀντιπροσώπων. Σὲ ἕνα αὐθεντικὸ σύστημα λαϊκῆς κυριαρχίας οἱ ἐκλεγμένοι ὑποψήφιοι εἶναι ἐπιφορτισμένοι νὰ ἐκφράσουν μονάχα τὴν βούληση τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ ἔθνους· δὲν τὴν ἐνσαρκώνουν».
«Σὲ ἕνα δημοκρατικὸ σύστημα ὅλοι οἱ πολίτες ἔχουν ἴσα πολιτικὰ δικαιώματα ὄχι δυνάμει κάποιων ὑποτιθέμενων ἀναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων ποὺ ἔχει τὸ «ἀνθρώπινο πρόσωπο», ἀλλὰ ἐπειδὴ ὅλοι ἀνήκουν στὴν ἴδια ἐθνικὴ καὶ λαϊκὴ κοινότητα -δηλαδὴ λόγω τῆς ἰδιότητάς τους ὡς πολίτες. Στὴν βάση τῆς δημοκρατίας δὲν βρίσκεται ἡ ἰδέα τῆς «κοινωνίας», ἀλλὰ μία κοινότητα πολιτῶν ποὺ εἶναι ὅλοι κληρονόμοι τῆς ἴδιας ἱστορίας, οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν ἤ ἐπιθυμοῦν νὰ συνεχίσουν αὐτὴν τὴν ἱστορία πρὸς ἕνα κοινὸ πεπρωμένο. Ἡ θεμελιώδης ἀρχὴ ποὺ βρίσκεται πίσω ἀπὸ τὴν δημοκρατία δὲν εἶναι ἡ ἀρχή ‘ἕνας ἄνθρωπος, μία ψῆφος’ ἀλλὰ ‘ἕνας πολίτης, μία ψῆφος’».
«Ἡ ἔννοια-κλειδὶ τῆς δημοκρατίας δὲν εἶναι οἱ ἀριθμοί, τὸ δικαίωμα ψήφου, οἱ ἐκλογὲς ἤ ἡ ἀντιπροσώπευση ἀλλὰ ἡ συμμετοχή. ‘Δημοκρατία εἶναι ἡ συμμετοχὴ ἑνὸς λαοῦ στὸ κοινό του πεπρωμένο’ (Moeller van den Bruck). Εἶναι αὐτὴ ἡ μορφὴ διακυβέρνησης ποὺ ἀναγνωρίζει τὸ δικαίωμα κάθε πολίτη νὰ λαμβάνει μέρος στὶς δημόσιες ὑποθέσεις, ἰδίως ὁρίζοντας τὴν κυβέρνηση καὶ δίνοντάς της ἤ μὴ τὴν συγκατάθεσή του σὲ αὐτήν. Ἔτσι, δὲν εἶναι οἱ θεσμοὶ αὐτοὶ ποὺ φτιάχνουν τὴν δημοκρατία ἀλλὰ ἡ συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ σὲ θεσμούς. Τὸ μέγιστο τῆς δημοκρατίας δὲν συμπίπτει μὲ τὸ «μέγιστο τῆς πολιτικῆς ἐλευθερίας» ἤ τὸ «μέγιστο τῆς ἰσότητας» ἀλλὰ μὲ τὸ μέγιστο τῆς συμμετοχῆς».
Ὁ Ἀλαῖν ντὲ Μπενουᾶ (Alain de Benoist) εἶναι Γάλλος ἀκαδημαϊκός, φιλόσοφος καὶ ἐπικεφαλῆς τῆς γαλλικῆς δεξαμενῆς σκέψεως («think tank») «G.R.E.C.E.», [Groupement de recherche et d’études pour la civilisation européenne-«Ἕνωση Ἔρευνας καὶ Μελέτης τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ]. Ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις μας κυκλοφορεῖ ἐπίσης τὸ βιβλίο του «Ὁ Σοσιαλισμὸς πέραν τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Δεξιᾶς.
