Παράφορο, πυρακτωμένο, σκοτεινό, φιλοσοφικό: αυτό είναι το πορτρέτο των Κόμπσον, της πλέον εμβληματικής από τις οικογένειες που επινόησε η αξεπέραστη φαντασία του Φόκνερ. Σ’ αυτό το σπουδαίο επίτευγμά του καταβυθίζεται στα ιλιγγιώδη βάθη της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου ελάχιστοι συγγραφείς κατάφεραν ποτέ να φτάσουν.
Η ιστορία χαρακτηρίζεται από σπειροειδή κίνηση κι όχι κυκλική, όπως πολλοί πιστεύουν λανθασμένα. Τίποτα δεν προκαθορίζεται και τίποτα δεν επαναλαμβάνεται – ομοιότητες παρατηρούνται, αλλά όχι ακριβείς επαναλήψεις (παρά μόνο σαν φάρσα, κατά το ρηθέν). Η σπείρα, επιπλέον, έχει παρόμοιο συμβολισμό με τον λαβύρινθο αλλά και τον χορό, υπό τη μορφή βημάτων που διαθέτουν κοινό μοτίβο, αλλά δεν επαναλαμβάνονται επακριβώς απ’ τον χορευτή. >>>
