Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Ρουσσώ, με διάθεση ενδοσκόπησης, καταγράφει δέκα ονειροπολήσεις του κατά τη διάρκεια των καθημερινών του περιπλανήσεων στην εξοχή – με τη φύση να εμφανίζεται ως το πραγματικό καταφύγιο από την πραγματικότητα της ζωής στην πόλη και μέσα στην κοινωνία.
Περιγραφή
«Να με λοιπόν μόνος στη γη, δίχως αδελφό, συγγενή, φίλο ή συντροφιά άλλη εκτός από τον εαυτό μου». Έτσι ξεκινά η ονειροπόληση στον πρώτο από τους δέκα μοναχικούς περιπάτους που αφηγείται ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του. Οι Ονειροπολήσεις ενός μοναχικού περιπατητή είναι ένα έργο αδιαμφισβήτητης λογοτεχνικής και φιλοσοφικής αξίας, που αποκαλύπτει όψεις τόσο της κοσμοθεωρίας όσο και της προσωπικότητας του Ρουσσώ μ’ έναν καινοφανή τρόπο, αποτελώντας μια ιδιάζουσα μορφή αναπαράστασης μεταξύ μνήμης, αναστοχασμού και συναισθήματος, φαντασίας και αυτο-παρατήρησης· ένα έργο που επέδρασε καταλυτικά στους μεταγενέστερους συγγραφείς, από τους ρομαντικούς ποιητές έως τον Μπωντλαίρ και τον Προυστ.
Η «τύχη» το έφερε να επανεκδοθεί ταυτόχρονα, σε δύο νέες πολύ καλύτερες μεταφράσεις, αυτό το ανολοκλήρωτο έργο του Ρουσσώ, από δυο εκδοτικούς (εκ. Δώμα και Printa). Έργο ημιτελές, αφού ο συγγραφέας του πέθανε πριν ολοκληρωθεί ο δέκατος «περίπατός» του. Ο Θάνος Σαμαρτζής, που γράφει και μια εξαιρετικά διαφωτιστική Εισαγωγή, επιλέγει τον όρο «Ρεμβασμοί» και η Έφη Κορομηλά τον όρο «Ονειροπολήσεις». Αν ... >>>
Ένα βιβλίο που το διάβασα και το θαύμασα στα μαθητικά μου χρόνια και συχνά έφερνα στον νου σκόρπιες σκέψεις που ήθελα να ξαναδώ τώρα που μεγάλωσα και ωρίμασα και άλλαξα. Πραγματικά θα έλεγα πως, βάζοντάς το πλάι στον Επίκουρο, έχω το καλύτερο εγχειρίδιο ευτυχίας για τα τελευταία χρόνια της ζωής.
Το βιβλίο περιλαμβάνει δέκα «Περιπάτους» και ένα Επίμετρο. Μπαίνει στο θέμα χωρίς Εισαγωγή. Αλλά τι να την κάνεις την Εισαγωγή, αφού ο συγγραφέας του σε παίρνει από το χέρι και σε οδηγεί, όπως η Βεατρίκη τον Δάντη στον Παράδεισο. >>>
Μόνος, μακριά από το αγριεμένο πλήθος που τόσο τον πλήγωσε, του τσάκισε κάθε προοπτική ελπίδας και τον τοποθέτησε με βιαιότητα στην άκρη του κοινωνικού ρεύματος, ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, ήδη στα 65 του, πραγματοποιεί ένα εσωτερικό ταξίδι αναζητώντας την πληρότητα, τη γλυκύτητα και κυρίως την οδό για να φύγει ενάρετος απ΄ αυτή τη ζωή. Έχουν προηγηθεί στη ζωή του γεγονότα που του προκάλεσαν οδύνη και σκότισαν τη ψυχή του. >>>
