Στο Κέντρο Φ παράγουμε πολιτική, η οποία εδράζεται στην εθνικιστική κοσμοθεωρία και ιδεολογία και προωθεί την πολιτική για ένα σύγχρονο ευρύ πατριωτικό μέτωπο.
Οι αλλεπάλληλες παγκόσμιες κρίσεις δεν είναι μονοσήμαντες, όμως ως γενεσιουργές τους αιτίες μπορούν να θεωρηθούν “παγκόσμιες σταθερές”: ο ανθρώπινος παράγοντας, η ανάγκη για δύναμη, εξουσία, υστεροφημία, ο εγωισμός και η φιλαυτία, ο φόβος του θανάτου, είναι κάποιες από αυτές. Επαναλαμβανόμενη γεωπολιτική, οικονομική, πνευματική, ηθική κρίση, αποδεικνύουν τα ανωτέρω στην πράξη και δείχνουν τον δρόμο σε όσα έθνη και χώρες θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν και να δημιουργούν: όποιος θέλει να ζήσει, πρέπει να πολεμήσει. Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει αυτά να προετοιμάζονται κάθε στιγμή και σε κάθε επίπεδο. Εμείς, ως Κέντρο Φ, προσπαθούμε να συνεισφέρουμε σε πολιτικό αλλά και σε μεταπολιτικό επίπεδο.
Ας μας επιτραπούν δυο λόγια για την μεταπολιτική: Στην απαξίωση της πολιτικής, η οποία εν πολλοίς οφείλεται σε αυτούς που -ψευδώς- επαίρονται ότι την υπηρετούν (με την ευρεία έννοιά της) προτείνεται ως αντίβαρο το επόμενο βήμα, το οποίο δεν θεωρεί το υπάρχον κατεστημένο ως πανάκεια αλλά ως μέρος τού προβλήματος και αντιπροτείνει θεωρητικό “μοντέλο” πολιτικής, το οποίο να υπηρετεί το έθνος και τον πολίτη. Ερμηνεύουμε δομικά κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες και προβαίνουμε σε φιλοσοφικοπολιτικές σκέψεις με πνεύμα ελευθερίας. Αυτό μάς επιτρέπει να τολμούμε να ανακαλύπτουμε κοινές βάσεις και κοινές στοχεύσεις φαινομενικά διαφορετικών προσεγγίσεων καθώς και να τις εκλαϊκεύουμε φανερώνοντας “την άλλη όψη τού ίδιου νομίσματος”, ή, με άλλες λέξεις, “το κόμμα των πολιτικών κομμάτων”, ή, ακόμη πιο πέρα, τις διοικούσες παγκόσμιες αντανθρώπινες ομαδώσεις τής επελαύνουσας παγκόσμιας δικτατορίας, η οποία θα μπορούσε να οδηγεί και σε μελλοντική μοναρχία ως κορύφωση μιας αντεθνικής και απάνθρωπης ολιγαρχίας. Εντός αυτού του πλαισίου, τίθεται σε συζήτηση -μεταξύ άλλων- και το εξής: Το πολίτευμα πρέπει να υπηρετεί τον πολίτη και όχι ο πολίτης το πολίτευμα. Αναζητούμε το σημείο αποπροσαρμογής τού πολιτικού συστήματος• εκεί θα συνδαυλιστεί η κοινωνική αναταραχή και στο σημείο αυτό θα επιδιωχθεί ρήγμα στο συστημικό τείχος που ομού αριστεροί και δεξιοί (με συμβατική έννοια οι όροι) στηρίζουν. Η μεταπολιτική -σύμφωνα με τον γράφοντα- δεν (πρέπει να) αποκλείει την πολιτική, όπως και η πολιτική δεν (θα πρέπει να) αποκλείει την μεταπολιτική. Αμφότερα λογίζονται ως δύο πυλώνες τού ιδίου ρεύματος, της ίδιας τάσης, με σκοπό την διάχυση του πολιτικού Φωτός. Αρχές, αξίες, ιδανικά, σημαίνουν ηρωικό τρόπο ζωής, ο οποίος μπορεί να εκφραστεί τόσο πολιτικά όσο και μεταπολιτικά.
