«Ό,τι ακολούθησε, ήταν αποτέλεσμα μιας τυφλής ιδεοληψίας, στην οποία  σύρθηκε ο κόσμος της Αριστεράς δίχως να έχει καμιά διάθεση να ξαναπολεμήσει, σε αντίθεση με τον ανεκδιήγητο Ζαχαριάδη που από τον Μάρτιο του 1946 αναζητούσε μεθοδικά, μέσω των επαφών σε διάφορες γειτονικές χώρες, εκείνα τα στρατιωτικά ερείσματα και τις συμμαχίες που θα του επέτρεπαν να οργανώσει τον ένοπλο και κατά φαντασία ταξικό αγώνα του, που στοίχισε και εξακολουθεί να στοιχίζει ανυπολόγιστα στη χώρα». 

Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης, Εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 26-10-2016

«Κατά τον συγγραφέα το 1947, η παρατακτή δύναμη του Εθνικού Στρατού ήταν λίγο μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του ΔΣΕ, ο οποίος όμως υπερτερούσε σε συγκεκριμένα είδη οπλισμού. Έτσι, σε αυτήν την πρώτη χρονιά του εμφυλίου πολέμου κάθε αποτέλεσμα ήταν δυνατό, καθώς η αμερικάνική βοήθεια δεν είχε αρχίσει να φθάνει στα πεδία των μαχών».  

Ιστοσελίδα Liberal, 10-01-2016

«Οι διαθεσιμότητες και οι συνειδητοποιήσεις αποτελούν το βασικό άξονα της σκέψης του συγγραφέα, που χωρίς να παραβλέπει τις ηρωικές συμπεριφορές των ολίγων ασχολείται με τις συμπεριφορές των πολλών. Έτσι, με ανατρεπτική ματιά αντιμετωπίζει τη Μακρόνησο και τα έκτακτα στρατοδικεία, ενώ με τεκμηριωμένο τρόπο αναφέρεται στην εξάρθρωση των πολιτικών οργανώσεων του ΚΚΕ το 1943».  

Χ.Α., Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 03-01-2016 

«Ο συγγραφέας διερευνά αν η εμφύλια βία που ξέσπασε από τα μέσα του 1943 ήταν απόρροια των τοπικών ιδιομορφιών και της Κατοχής ή αποτέλεσμα του τριτοδιεθνιστικού χαρακτήρα του ΚΚΕ. Προσπαθεί να απαντήσει αν ο γενικευμένος εμφύλιος πόλεμος ήταν προϊόν ψυχρής πολιτικής επιλογής του ΚΚΕ ή προέκυψε από κοινωνικές συγκρούσεις».

Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 29-12-2013

«Ένα άλλο μυθολογικό στοιχείο είναι η, υποτίθεται, παλλαϊκή υποστήριξη της Αριστεράς που συνδέεται με την πίστη περί αυθόρμητης “λαϊκής συμμετοχής” στον Δημοκρατικό Στρατό. Και ο μύθος αυτός καταλύεται από τη συστηματική έρευνα του Μουμτζή, ο οποίος αμφισβητεί τους αριθμούς που συχνά αναφέρονται. Κατά τον συγγραφέα, ο λαός αρνήθηκε να στηρίξει τις βλέψεις του ΚΚΕ διότι, απλούστατα, δεν ήθελε τον κομμουνισμό».

Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, Περιοδικό THE BOOKS’ JOURNAL, Μάρτιος 2016

«Η αμοιβαία καχυποψία Αμερικανών-Ελλήνων δεν ξεπεράστηκε ποτέ, γράφει ο Σ. Μουμτζής, κι όμως τα δολάρια ήρθαν. Μάλιστα, “τα 865,2 εκατομμύρια δολάρια που εισέρρευσαν στη χώρα από το 1948 έως το 1963 αποτελούσαν ένα επιπλέον ετήσιο ΑΕΠ”… Παρά τις προφανείς διαφορές, στο βάθος δεν σας θυμίζουν κάτι απ’ το σήμερα όλα τα παραπάνω;»

Ηλίας Μαγκλίνης, Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 05-01-2016

«Ο Μουμτζής προχωρεί με προσεκτικά βήματα. Ανασυνθέτονται τα γεγονότα, αυτά τον οδηγούν στις ερμηνείες του, οι οποίες δεν είναι πάση θυσία “αναθεωρητικές”».

Ηλίας Κανέλλης, Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 23-01-2016

«Σταδιακά, οι απολογητές των θέσεων της Αριστεράς κατασκεύασαν μια νέα ορθοδοξία που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην κακή συνείδηση των γόνων των νικητών πέραν των φυσικών οπαδών της αριστεράς. Έτσι δημιουργήθηκε η διαδεδομένη εντύπωση ότι τον εμφύλιο τον κέρδισαν οι αντικομμουνιστές στο πεδίο της μάχης, αλλά η αριστερά στο πεδίο της ειρήνης. Τούτο το σχήμα, το “ασπρόμαυρο”, ο Σάκης Μουμτζής, επιχειρεί να το ανατρέψει».

Θάνος Βερέμης, Ιστοσελίδα Capital.gr, 05-03-2014

«Ο Σάκης Μουμτζής δεν είναι, υποχρεωτικά, ένας αναθεωρητής της ιστορίας. Αλλά προσεγγίζει αναλυτικά, ως τραύμα, τον εμφύλιο και, ανασκευάζοντας βήμα βήμα την αριστερή ιστοριογραφία που κυριάρχησε ιδίως μετά τη μεταπολίτευση, επιδιώκει την απομυθοποίησή του. Σε αυτό συμβάλλουν η ευρύτατη πρόσβαση σε πρωτογενείς πηγές, η γνώση της λειτουργίας των κομμουνιστικών κομμάτων και η συστηματική, τολμηρή δουλειά τεκμηρίωσης. Συμπέρασμα; Δεν είναι ότι ξέρουμε μυθολογία, αλλά η ιστοριογραφία έχει πολλή δουλειά στο μέλλον, στην προσπάθειά της να προσεγγίσει και να ξεκαθαρίσει τα ιστορικά δεδομένα, αποσυνδέοντάς τα από την ιδεολογική εκμετάλλευσή τους και αποδίδοντας στην πραγματικότητα δήθεν μάρτυρες για την υπόθεση “του δίκιου”».

Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, Περιοδικό THE BOOKS’ JOURNAL, Μάρτιος 2016