Το μπλε δεν είναι ένα χρώμα, είναι ένα σύνολο αποχρώσεων, αντικειμένων, διαθέσεων, αναφορών, αναμνήσεων, συναισθημάτων. Η Μάγκι Νέλσον, ερωτευμένη με το μπλε, περιπλανιέται στη μελαγχολία, την απώλεια και τον πόθο διερευνώντας τη σύνδεση του χρώματος με το σώμα και το πνεύμα. Συνομιλώντας με τον Γκαίτε, τον Βιττγκενστάιν και τον Μπαρτ, γράφει ένα λυρικό δοκίμιο για τον έρωτα που τελειώνει, για το σώμα που υποφέρει και για την ομορφιά ως καταφύγιο στον καιρό της μοναξιάς και της θλίψης.
«Το να ερωτευτεί κανείς το μπλε μήπως σημαίνει λοιπόν ότι ερωτεύτηκε μια ενόχληση; Ή μήπως ενόχληση είναι ο ίδιος ο έρωτας; Και τι σόι τρέλα τέλος πάντων είναι να ερωτεύεσαι κάτι που είναι δομικά ανίκανο να σε ερωτευτεί κι αυτό;»
Ήταν Νοέμβριος του 2020 όταν οι εκδόσεις Αντίποδες εξέδωσαν στα ελληνικά το διασημότερο έργο της Μάγκι Νέλσον, τους Αργοναύτες (μτφρ: Μαρία Φακίνου). Η υβριδική του μορφή, μια μίξη αυτοβιογραφίας και θεωρίας της λογοτεχνίας, η αφοπλιστική του ειλικρίνεια και πρωτοτυπία ήταν κάποια από τα χαρακτηριστικά που γοήτευσαν το αναγνωστικό κοινό. Πέρασαν ακριβώς τρία χρόνια για να δούμε στα ράφια των βιβλιοπωλείων ακόμα ένα έργο της, τη Σπουδή στο Μπλε (Bluets), σε μετάφραση της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη. >>>
