Ο σχεδιασμός του χώρου, πολεοδομικός και χωροταξικός, είναι πλέον μια καταξιωμένη επιστήμη και ένας θεσμός με ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην εποχή της περιβαλλοντικής κρίσης και της παγκοσμιοποίησης. Τόσο η πράξη του σχεδιασμού όσο και ο επαγγελματικός κλάδος των πολεοδόμων και χωροτακτών που τον υπηρετεί, έχουν ανάγκη από ένα θεωρητικό πλαίσιο που να ερμηνεύει την, συχνά απογοητευτική, εμπειρική πραγματικότητα.
Ο προβληματισμός αυτός απασχόλησε τον συγγραφέα από την αρχή της σταδιοδρομίας του και ήταν πάντα παρών στην ακαδημαϊκή και συγγραφική του δραστηριότητα. Η θεωρία του σχεδιασμού έχει γίνει αντικείμενο της σκέψης μιας όλο και ευρύτερης κοινότητας μελετητών σε διεθνή κλίμακα. Είναι πλέον τόσο θεμελιωμένη η άποψη ότι ο σχεδιασμός του χώρου αποτελεί έναν οριζόντιο σύνδεσμο όλων των μορφών πολιτικής, που η απουσία θεωρητικού υπόβαθρου αποτελεί μια απαράδεκτη έλλειψη, για να μην κάνει κανείς λόγο και για επιστημονική αδικία. Το εύρος του αντικειμένου και της γνώσης που χρειάζεται πλέον να δαμάσει ο «σχεδιαστής» του χώρου είναι συγκλονιστικό.
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καλύψει ένα κενό στην ελληνόγλωσση βιβλιογραφία με μια εξονυχιστική παρουσίαση των σχετικών θεωρητικών ρευμάτων. Ο συγγραφέας αφιέρωσε μεγάλη προσπάθεια εξοικείωσης με τη διεθνή βιβλιογραφία, αλλά και με τις σημαντικές, ωστόσο λιγοστές, δημοσιεύσεις στην ελληνική γλώσσα, στις οποίες αφιέρωσε ένα χωριστό κεφάλαιο.
