Φυλακισμένος στήν ἐρημιά τοῦ Χρόνου, στόν λαβύρινθο τοῦ Κόσμου ἀλλ’ ἀκατάβλητος, δραπέτης τοῦ ὀνείρου κι ἐργάτης τῆς σκέψης.
«Μονήρης» ἀλλά μέ βλέμμα στραμμένο ἔξω ἀπό τό «ἐγώ», κυττάζει τόν Κόσμο, τόν Χρόνο, τήν Ἱστορία, τόν Ἄνθρωπο μέ στοργή.
«Σαρκαστής» ἀλλά μέ αἴσθηση τῆς ἀναλογίας (αὐτό πού οἱ ξένοι λένε humor), ἀγγίζει τό μέγα καί τό ἐλάχιστο μέ τόσο βαθειά τρυφερότητα καί εὐγένεια!
