Μια πόλη βομβαρδίζεται. Η δεκαεφτάχρονη Άννα και η Όλγα, η γιαγιά της, βρίσκονται στο άδειο σαλόνι του σπιτιού τους. Το κορίτσι προτείνει να φύγουν, να βρουν καταφύγιο. Η γιαγιά αρνείται. Η Άννα διαπιστώνει ότι τα πόδια της Όλγας έχουν παραλύσει. Τότε η εγγονή παίρνει τη γιαγιά στην πλάτη και βγαίνουν από το σπίτι.
Οι δύο γυναίκες σαν ένα σώμα θα έρθουν αντιμέτωπες με την αποσύνθεση ενός κόσμου, με σκιές και αγρίμια με αποκριάτικες μάσκες, με παρένθετες μητέρες και καταφύγια-φυλακές, με παιδομάζωμα, αλλά και με κάθε λογής όμορφα πλάσματα, προσπαθώντας να επιζήσουν.
Θα φτάσουν, άραγε, στα σύνορα; Και τι θα θυσιάσουν;
Μια ιστορία επιβίωσης σε μια βομβαρδιζόμενη χώρα. Μια περιπέτεια ενηλικίωσης στις φλόγες του πολέμου. Ένας αγώνας διεκδίκησης των πλέον δεδομένων, του νερού, της τροφής, της στέγης, της ασφάλειας, της αγάπης, και κάποιων όχι και τόσο αυτονόητων, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ίδιας της ζωής.
Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία και κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών κατοικημένων πόλεων, όπως στη Λωρίδα της Γάζας και σε άλλα σημεία του πλανήτη. Η ιστορία και τα πρόσωπα είναι προϊόντα μυθοπλασίας.
Γράφει η Κωνσταντία Σωτηρίου //
Τζούλια Γκανάσου «Δευτέρα Παρουσία», εκδ. Καστανιώτη
«-Τι πρέπει να έχει μια ιστορία για να γίνει ιστορία σας;
-Να με ‘καίει’»
.. Αυτή την απάντηση έδωσε η Τζούλια Γκανάσου σε συνέντευξη της στο liberal.gr και στην Ελένη Γκίκα, δίνοντας όχι μόνο το διαχρονικό στίγμα της γραφής της, αλλά και αυτό του τελευταίου της βιβλίου. Που είναι ακριβώς ένα βιβλίο που «καίει», ... >>>
Είναι αληθινά συναρπαστικός ο τρόπος με τον οποίο η ταλαντούχα συγγραφέας Τζούλια Γκανάσου χειρίζεται έναν μύθο, ο οποίος καλύπτεται από μια υπέρμετρα ζοφερή φαντασία, από ένα γκροτέσκο σκηνικό, από μια υπερρεαλιστική, υπερβολικά ακραία κατάθεση. Πράγματι, και παρότι το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από τον πόλεμο στην Ουκρανία και εκείνον στη Γάζα (άρα θα περίμενε κανείς πιο ρεαλιστικές εκδοχές του πολέμου ... >>>
