Η βασική θέση του βιβλίου είναι πως οι συνθήκες της απόλυτης κρίσης και ο φόβος της καταστροφής δημιούργησαν ένα υπόστρωμα για υπερβολικές και δυσανάλογες αντιλήψεις, συγκρίσεις, συσχετίσεις και στερεότυπα. Δεν είναι τυχαίο πως οι συχνότερες αναφορές αφορούν χώρες των Βαλκανίων και συνολικά τα Βαλκάνια. Η συνεισφορά της μελέτης αυτής είναι πως ερμηνεύει αυτά τα στοιχεία υπό το πρίσμα της πολιτικής επικοινωνίας. Καταδεικνύει με σαφή τρόπο την εργαλειοποίησή τους και τη λειτουργία τους ως μηχανισμών διαχείρισης της πόλωσης και του ανταγωνισμού των ερμηνειών σε σχέση με τα μνημόνια.
