Το 1921 διεξήχθησαν οι σφοδρότερες μάχες στη Μικρά Ασία, καθώς η Ελλάδα προσπάθησε να κόψει «διά της λόγχης» τον «γόρδιο δεσμό» του Μικρασιατικού Ζητήματος. Η παρούσα μελέτη ερευνά το πολιτικό και διπλωματικό υπόβαθρο της Μικρασιατικής Εκστρατείας και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις από το 1919 έως την κορύφωσή τους το θέρος του 1921. Αναδεικνύει τους άθλους των Ελλήνων μαχητών αλλά και τις διαλυτικές επιδράσεις του εθνικού διχασμού. Παράλληλα επιχειρεί να απαντήσει, μεταξύ άλλων, στα παρακάτω ερωτήματα: Υπό ποιες διεθνείς περιστάσεις βρέθηκε η Ελλάδα στη Σμύρνη; Πώς ένοιωσαν και πώς αντέδρασαν οι Τούρκοι; Τι κατάφερε ο Βενιζέλος το θέρος του 1920; Πώς ο Κεμάλ κατόρθωσε να σχηματίσει κράτος και στρατό; Ποιες οι συνέπειες της μεταβολής του Νοεμβρίου του 1920 στην πολεμική προσπάθεια; Γιατί απέτυχαν οι επιχειρήσεις του Μαρτίου του 1921; Η πανστρατιά που επακολούθησε ήταν η δέουσα; Πώς οι Έλληνες κατέλαβαν το Αφιόν Καραχισάρ, την Κιουτάχεια, το Εσκί Σεχίρ και πως επικράτησαν στον στρατηγικό αιφνιδιασμό της 8ης Ιουλίου; Γιατί διέφυγε ο τουρκικός στρατός και πως ανασυγκροτήθηκε; Ποιοι και γιατί αποφάσισαν την εκστρατεία προς την Άγκυρα και τι πίστευαν οι αξιωματικοί και οι οπλίτες της Στρατιάς; Γιατί επελέγη η προέλαση από την Αλμυρά έρημο; Ποια πλευρά επικράτησε στις μάχες του Σαγγαρίου; Γιατί η Στρατιά εγκατέλειψε την προσπάθεια για την Άγκυρα και επανήλθε στις θέσεις εξόρμησης; Πώς απέκρουσε τις τουρκικές προσπάθειες καταδίωξης και την επίθεση στο Αφιόν Καραχισάρ; Πόσες ήταν οι συνολικές απώλειες των αντιπάλων; Γιατί επήλθε αδιέξοδο;