«Εκείνη τη νύχτα, προς το ξημέρωμα, η Μοιρώ ονειρεύτηκε ξανά την κοκκινομάλλα. Βρισκόταν, λέει, αγκαλιασμένη με τον Άγγελο στον καναπέ του σπιτιού της. Τότε η γυναίκα βγήκε απ' το κάδρο αθόρυβα και την πλησίασε χωρίς να την αντιληφθεί. Ένιωσε μόνο την αύρα της, αισθάνθηκε το αγκάλιασμά της και νόμισε πως την άκουσε να της ψιθυρίζει στ' αυτί το όνομα “Ντιάνα”. Άγγελος και Μοιρώ ξύπνησαν ταυτόχρονα. Εκείνη κρατούσε ακόμη στο σώμα της τη ζεστασιά απ' το άγγιγμα της κοπέλας· όσο για τον Άγγελο, δεν είχε ιδέα τι ήταν αυτό που τον έκανε να πεταχτεί απ’ το κρεβάτι…»
