στιχάκια που τους φεύγουνε κι αυτόνομα γυρνούν,
βολτάρουν επικίνδυνα και τις καρδιές πονάνε
και οι τρελοί οι ποιητές να ελέγξουν δεν μπορούν.
Είναι τρελοί οι μουσικοί που γράφουνε τραγούδια,
τραγούδια που τους φεύγουνε και άναρχα πετούν,
ζητούν ψυχούλες μόνες τους τα σαλεμένα βράδια
να κάνουνε κατάληψη, να κλαίνε, να γελούν.
Σαν τα φαντάσματα γυρνούν στιχάκια και τραγούδια
στου έρωτα τα χώματα, στου πόθου τις φωλιές,
αυτούς που νύχτα ξαγρυπνούν τους στήνουν καραούλια,
στοιχειώνουνε τα σώματα και κλέβουν τις ψυχές.
