Μια κατάδυση στο βάθος της ανθρώπινης επιθυμίας, της αγάπης, της απώλειας και της πολιτικής συνείδησης αναπτύσσεται σε έναν κόσμο διαρκούς αποσταθεροποίησης. Ο Νικόλας Κουτσοδόντης συνυφαίνει το προσωπικό και το πολιτικό αδιάρρηκτα, τα σώματα γίνονται πεδία μάχης και αντίστασης. Θυμίζει τον Γκίνσμπεργκ χωρίς να είναι Γκίνσμπεργκ. Είναι μπίτνικ στο περιεχόμενο χωρίς να είναι στο ρυθμό και στον τρόπο γραφής. >>>
