Η «αξιολόγηση ομοτέχνων» αποτελεί μια ουσιώδη συνεργατική πρακτική, η οποία λειτουργεί ως διαδικασία εκμάθησης, αξιολόγησης και βελτίωσης και εφαρμόζεται σε όλες στις πτυχές του εκπαιδευτικού έργου στο σχολείο. Θεωρείται μια από τις πιο επιτυχημένες τεχνικές βελτίωσης των διδακτικών και παιδαγωγικών πρακτικών και εκλαμβάνεται ως μια υποστηρικτική, ανοιχτή, ευέλικτη, μη γραφειοκρατική διαδικασία που στηρίζεται στη συνεργασία, στην εμπιστοσύνη και στη συλλογικότητα.
Σκοπός του βιβλίου είναι να συμβάλλει στην κριτική ανάγνωση του σύγχρονου θεσμικού πλαισίου και των πρακτικών αξιολόγησης που διέπουν το σύγχρονο σχολείο. Η παρούσα μελέτη εξετάζει σε θεωρητικό και εφαρμοσμένο επίπεδο την «αξιολόγηση ομοτέχνων» ως βασική μορφή διαμορφωτικής αξιολόγησης, η οποία μεταφέρει το ενδιαφέρον από την ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού στην «αξιολόγηση των διαδικασιών της μάθησης».
Η μελέτη διακρίνεται σε δύο μέρη: Στο θεωρητικό μέρος η «αξιολόγηση ομοτέχνων» συνδέεται με τον μετασχηματισμό του σχολείου σε «Οργανισμό και Κοινότητα Μάθησης», την αυτοαξιολόγηση του σχολείου, τη μετασχηματίζουσα μάθηση και την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών. Στο εφαρμοσμένο μέρος παρουσιάζεται αναλυτικά ένα πλαίσιο διαδικασιών, εργαλείων και παραδειγμάτων εφαρμογής της «αξιολόγησης ομοτέχνων» στο ελληνικό σχολείο.
