Τι σχέση έχουν άραγε η ενσυναίσθηση, η διάδραση, το διακύβευµα, η συµπερίληψη, η ασύµµετρη απειλή, το πος, η καλή Παναγιά, η καλή απόλαυση µε τον σοσιαλεθνικισµό; Τι σχέση έχει άραγε ο σοσιαλεθνικισµός µε το Γκραν Κάνυον, το παιδάκι του Βελγίου που κατουράει, τον Ροβεσπιέρο, την Λευκή Φρουρά, τους µουζίκους; Μήπως τα ενοποιεί το συµπέρασµα µιας παλαιάς χωριάτισσας, δεν έχει αφαλό ο δολιοάνθρωπος, δεν του τον έδεσε καλά ο θεουλάκης; Σ. Δ.
Όχι πως οι λογοτέχνες γνώριζαν κάτι παραπάνω –έναν χορό χορεύουμε και ένα τραγούδι λέμε, κατά την ωραία παροιμία– αλλά το πήραν απόφαση. Ήξεραν πως ακόμα και άπειρους συνδυασμούς να κάνουμε με τις λέξεις, η αλήθεια παραμένει όσο υπάρχει το είδος, καταχωνιασμένη στα ερέβη. Αν υπάρχει βέβαια και καμιά αλήθεια. (σελ. 79)
Καυστικό χιούμορ, ειρωνεία, θλίψη και σαρκασμός είναι τα χρώματα που ζωγραφίζουν τις αράδες του Σωτήρη Δημητρίου, στο βιβλίο του με τον τίτλο Αντιπαθητικές λέξεις (εκδ. >>>
