Η κάμερα εστίασε στο γυναικείο σουτιέν που κρεμόταν στη μικρή βεράντα του δεύτερου ορόφου και έφερε τέσσερα διαμπερή τραύματα, από δύο σε κάθε θήκη του στήθους. Από εκεί με κίνηση σκούπας έφτασε στο πτώμα που κειτόταν μέσα σε λιμνούλα αίματος και με τα εντόσθιά του απλωμένα στην άσφαλτο. Ο εκτελεστής της Αμέσου Δράσεως στεκόταν ακόμη από πάνω του και συνέχιζε να τον σημαδεύει στο κεφάλι, μήπως και ο πεθαμένος δεν ήταν εντελώς πεθαμένος. Έτσι κι αλλιώς, το φέρετρο περίμενε τον έναν και η προαγωγή τον άλλον. Ο διαβόητος Ρουμάνος είχε στείλει επτά ψυχές στον άλλο κόσμο, δώδεκα στον κόσμο των σακατεμένων, και εφ’ όρου ζωής άφησε πέντε χήρες, είκοσι δύο ορφανά κι ακόμη μια νεαρά να θρηνεί τον αρραβωνιαστικό της και, επιπλέον, τρεις κυρίες του πεζοδρομίου χωρίς τον προστάτη τους.