Αλλάζουμε συνεχώς ρόλους. Γινόμαστε πότε ενήλικες, πότε παιδιά. Χάνουμε τον εαυτό μας μέσα στους άλλους και τον ξαναβρίσκουμε πάλι μέσα σ’ αυτούς. Τους έχουμε ανάγκη για να βρίσκουμε το στίγμα μας στον κόσμο.
Η κανονική ζωή του Νικόλα ανατρέπεται τη στιγμή που του αποκαλύπτεται ένα μυστικό από το παρελθόν. Και ξαφνικά καλείται –ίσως για πρώτη φορά– να αναμετρηθεί με τους ανθρώπους που τον καθόρισαν. Οι στενοί συγγενείς αλλάζουν πρόσωπα. Οι μάσκες πέφτουν με βίαιο τρόπο και ο ήρωας της ιστορίας πρέπει να δημιουργήσει ξανά τον εαυτό του και να ανακατασκευάσει τις αναμνήσεις του. Η οικογένεια χάνει την αίγλη που είχε άλλοτε στα μάτια του. Το παρελθόν δεν αποτελεί πια καταφύγιο. Άνθρωποι ημιτελείς περιδιαβαίνουν τις σελίδες του βιβλίου και έρχονται αντιμέτωποι με τα σκοτεινά τους κομμάτια, με μουσική υπόκρουση την Ημιτελή Συμφωνία του Σούμπερτ.
Η Χρυσοξένη Προκοπάκη –με τη χαρακτηριστική γραφή της– φτιάχνει με τους Ημιτελείς ένα ψυχογράφημα της ελληνικής οικογένειας που θα μπορούσε να είναι η οικογένεια καθενός από εμάς.
