Η προσπάθεια ανασύνθεσης του αντικειμένου που ανακάλυψαν, που τους οδηγεί στην έξαψη της συγκόλλησης όλων των τμημάτων, που συνεκδοχικά τους οδηγεί στην έκσταση της αποκατάστασης του αντι- κειμένου, το οποίο πλέον αρχίζει να τους λέει την ιστορία του· αυτή, που έψαχναν ουσιαστικά από το πρώτο κιόλας χτύπημα της σκαπάνης.
Ανακαλύψαμε λοιπόν μία ιστορία ηλικίας τουλάχιστον 5000 ετών, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στον 5ο αι. π.Χ., διότι τότε οι Έλληνες είχαν ακουμπήσει το ιδανικό και έπρεπε με κάποιον τρόπο να κάνουμε την ιστορία εκείνων των ημερών να ακουστεί ξανά.
ορισμένες από τις συνταγές
Ορύα χοίρου μετά χίδρον και μήλον κυδωνικόν {λουκάνικα χοιρινά με πλιγούρι και κυδώνι}
Πολύπους μετά λαχάνων {χταπόδι με λαχανικά} .
Χρύσοφρυς μετά κοκκύμηλων {τσιπούρα με δαμάσκηνα}
Γαλέος μετά λαχάνων {μπακαλιάρος με λαχανικά}
Μελεαγρίς μετά χυλού λαχάνων και κορριαννόζωμο {φραγκόκοτα με πουρέ λαχανικών και σάλτσα κόλιανδρου}
Κάνδαυλος κύνικλου {σουβλάκι κουνελιού}
Αμνός μετά αμυγδάλων {αρνί με αμύγδαλα}
Χοίρος οπτός μετά κριθής {ψητό χοιρινό με κριθάρι}
Ήπαρ μόσχου {συκώτι μοσχαριού}
Μόσχος εντός συκινόφυλλων {μοσχάρι στο συκόφυλλο}
Επίπαστος άρτος {άζυμο ψωμί με αρωματικά και μπαχαρικά}
Μελίμηλον {γλυκό ψωμί με μήλα και αχλάδια}
Μελιτόεις μετά σήσαμον {μελόπιτα με σουσάμι}
Ηδύς χυλός {γλυκιά κρέμα)
