Αυτό που παρατηρεί κανείς από την αρχή της συλλογής είναι η καθαρότητα του ποιητικού λόγου της Αφεντάκη. Η ποιητικότητα επιτυγχάνεται μέσω της παράθεσης καθημερινών εικόνων που αποδίδονται με ήρεμη προφορικότητα, χωρίς στομφώδεις προσωποποιήσεις αφηρημένων εννοιών, χωρίς λυρικές εξάρσεις και αλαλαγμούς ερωτικής απογοήτευσης. >>>
Παρουσιάζει και προτείνει ο Γ. Δ. Αναγνώστου // *
Δέσποινα Καραμέτου, «Η μαρμαρωμένη», Εκδόσεις Ιωλκός, Αθήνα Ιούνιος 2024
ΑΝΑΓΚΗ
Λέξεις πλεξούδες
σε γυμνό λαιμό.
Άλυτες, κουλουριασμένες
σε αγκιστράκι.
Αλμύρα,
τάχα καλοκαίρι.
Φως σε στήθος λευκό.
Εγκόσμιος θηλασμός,
η αγάπη!
Έρως ατέρμων. Έρως να με κυττά. Έρως γυμνός μες στο σκοτάδι. Πάντοτε. Η ποιητική της Δέσποινας Καραμέτου χτυπά δεξιά κι αριστερά από τον έρωτα ως τον πόθο. >>>
Γράφει ο Γ. Δ. Αναγνώστου // *
Ελίνα Αφεντάκη, «Από αλάτι», Εκδόσεις Θίνες, Α’ Έκδοση, Φεβρουάριος 2024
Διαβάζοντας την πρωτοπρόσωπη γραφή της Ελίνας Αφεντάκη νιώθω τον βόμβο – τον παλμό, εκείνον τον σφυγμό μιας εξομολόγησης ατέρμονης. Σαν το ποτάμι του Ηράκλειτου. Να ρέουν οι στίχοι. Να επιπλέουν οι θάλασσες των λέξεων. Να κυκλώνεται η μοναξιά με θλίψη και με πόνο. Μια ποίηση που πάντοτε αφηγείται πάντα απευθύνεται να επικοινωνήσει. >>>
