Η ιστορία μιας μεταφράστριας στα όρια πραγματικού και μυθοπλασίας. Ένα ελάχιστα φωτισμένο πρόσωπο των ελληνικών γραμμάτων, η Στέλλα Κ., μια καλοαναθρεμμένη κόρη, μια τολμηρή γυναίκα που διεκδικεί την αγάπη και σε αντίξοους καιρούς καταφέρνει ν’ αποκτήσει ξεχωριστή υπόσταση.
Ένα πνεύμα ελεύθερο και αλέγκρο με πάθος για τη ζωή, με πάθος για τις λέξεις, το σκοτεινό πηγάδι τους, την ξαστεριά τους.
Από τα Χανιά των αρχών του 20ού αιώνα στο Παρίσι τoυ Μεσοπολέμου και από εκεί στην κατοχική και μεταπολεμική Ελλάδα. Μια νουβέλα που ξεπερνά τα όρια του προσωπικού αναπλάθοντας τη μοίρα των πολλών και χαρτογραφώντας την ιστορία της πνευματικής περιπέτειας που είναι κοινή, πανανθρώπινη, μια ζεστή φωτιά για όλους.
Από τον μεγάλο έξω κόσμο στον βαθύ μέσα κόσμο των βιβλίων, των σπουδαίων έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που διαμόρφωσαν τις μεταπολεμικές γενιές συντηρώντας το όραμα για ένα καλύτερο αύριο
«Η πραγματική ιστορία ξεκινά μ’ ένα κόκκινο τσουκάλι. Ήταν το πρώτο δώρο της Στέλλας Βουρδουμπά προς την οικογένειά μου. Ήμουν βέβαια πολύ μικρή για να τη θυμάμαι να φέρνει αυτό το στενό και ψηλό κόκκινο εμαγιέ τσουκάλι στο σπίτι μας. Και το ’φερε η τύχη εκείνο το πρώτο σπίτι να μην υπάρχει πια, αλλά το τσουκάλι να παραμένει σχεδόν άθικτο στη γωνιά της αποθήκης. Ένα σκεύος παλιό όπως και οι αναμνήσεις μου από αυτήν τη μοναδική γυναίκα», παραδέχεται η συγγραφέας. >>>
Η Στέλλα Βουρδουμπά βέβαια θα τα θεωρούσε όλα αυτά σαχλαμάρες και θα γελούσε μαζί μου. Εκείνη θα με συμβούλευε να αποφεύγω το βίωμα στην τέχνη γιατί είναι επισφαλές, γιατί όλα μένουν εδώ μέχρι να βρούμε έναν τρόπο να τα ξαναπούμε από την αρχή. (Επίμετρο, σ. 181)
Η Εύα Μαθιουδάκη με το πρόσφατο βιβλίο της (νουβέλα το ονομάζει, ωστόσο αγγίζει τη μυθιστορηματική βιογραφία) κάνει την έκπληξη. Στρέφει το συγγραφικό της ενδιαφέρον σε πρόσωπο υπαρκτό (πλην χαμένο στη λήθη) από τον λιγότερο φωτεινό κόσμο της λογοτεχνίας, αυτόν της μετάφρασης. >>>
