Βαδίσαμε αργά
προς το δείλι.
Τα σύννεφα χόρευαν στα πόδια μας
εμπόδιζαν το διάβα.
«Ώς πού θα πάμε;» σε ρώτησα.
«Ώς τον κόκκινο δίσκο του ήλιου»
μου αποκρίθηκες.
«Δεν προφταίνουμε, κρύβεται»
ανταπάντησα
και χάθηκες στον ορίζοντα
προτού τη φράση αποσώσω.
Αύριο
πόσο θα ’θελα
αύριο
να κινούσαμε νωρίτερα...
Να μη δεχτώ
τη μάταιη πορεία μας
προς τον ήλιο.
