Σύμφωνα με την Clay (1991), η ανάγνωση είναι μία δραστηριότητα λήψης του μηνύματος και λύσης του προβλήματος που κερδίζει δύναμη και ευελιξία όσο περισσότερο χρησιμοποιείται. Ο αναγνώστης λοιπόν συνειδητά καθοδηγεί τα αποτελέσματα της γλωσσικής και οπτικής αντιληπτικής διαδικασίας ώστε να εξάγει το νόημα του κειμένου και να κατανοήσει όσο το δυνατόν καλύτερα το μήνυμα του συγγραφέα. Επίσης σύμφωνα με την Fries, η μάθηση της ανάγνω-σης δεν είναι μία διαδικασία μάθησης νέων ή διαφορετικών γλωσσικών σημά-των από εκείνα που ήδη γνωρίζει το παιδί. Όλα τα γλωσσικά σήματα είναι ίδια. Η διαφορά βρίσκεται στο μέσο δια του οποίου τα φυσικά ερεθίσματα των γλωσ-σικών σημάτων φτάνουν στο νευρικό σύστημα. Στην ανάγνωση, τα φυσικά ερε-θίσματα αποτελούνται από γραπτά σήματα τα οποία φτάνουν στο νευρικό σύ-στημα δια μέσου των οπτικών κυμάτων. Oι πιο πρόσφατοι ορισμοί και περιγρα-φές της διαδικασίας της ανάγνωσης αναγνωρίζουν την πολυσύνθετη φύση της και βοηθούν στην ερμηνεία της: «Ανάγνωση» είναι ένας τρόπος προσέγγισης των ιδεών μέσω της παρατήρησης ενός τυπωμένου κειμένου. Είναι μία ενέργεια η οποία συνδέεται με την κατανόηση, κατά τον Allan Kennedy. Και ο Robert G. Crowder: «Ανάγνωση δεν είναι μόνο η μετάδοση πληροφοριών από το έντυπο στο μυαλό του αναγνώστη