Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται από ψυχολογική και θεολογική σκοπιά το ζήτημα της κλιματικής-περιβαλλοντικής κρίσης, η οποία έχει επιφέρει μια πληθώρα επιπτώσεων στη ζωή του ανθρώπου και γενικά σε όλα τα έμβια όντα του πλανήτη μας. Αυτές οι επιπτώσεις, που αφορούν τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία του ανθρώπου, καθώς και όλο τον κόσμο (έμβιο και φυτικό) συνολικά, γίνονται εμφανείς σε παγκόσμια κλίμακα, αν και με διαφορετική έκταση και ένταση σε κάθε χώρα. Πρόκειται για φλέγον ζήτημα που απασχολεί ολοένα και περισσότερο τους ειδικούς επιστήμονες. Στη μελέτη εξετάζονται τα συστήματα σκέψης και φιλοσοφίας που έχουν ασχοληθεί με το περιβάλλον και τη σχέση του ανθρώπου με αυτό. Το βάρος της έρευνας πέφτει στο πώς βλέπει το συγκεκριμένο ζήτημα η ψυχολογία της θρησκείας, η οποία πρεσβεύει τη λεγόμενη οικοψυχολογία και την περιβαλλοντική ψυχολογία της θρησκείας, δηλαδή μια πνευματική στάση ζωής που καλείται να δώσει απαντήσεις στο πολύ σοβαρό αυτό πρόβλημα του σύγχρονου και του μελλοντικού κόσμου. Ιδιαίτερα η ορθόδοξη χριστιανική θεολογία τονίζει αφενός τη στενή σχέση μεταξύ ψυχολογίας, πνευματικότητας και περιβαλλοντικής συνείδησης, καθώς και τις βαθιά πνευματικές διαστάσεις του προβλήματος και αφετέρου την ευθύνη που έχουμε ως άνθρωποι, ως δημιουργήματα του Θεού, απέναντι στον κόσμο που μας περιβάλλει ως διαχειριστές και όχι ως εκμεταλλευτές της κτίσης.