Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη κοινωνία είναι αυτό του κοινωνικού αποκλεισμού, με διαφορετικές κάθε φορά εκφάνσεις, ανάλογες με τη μορφή και τη δομή της εκάστοτε κοινωνίας, και κατά συνέπεια με ανάλογες πολιτικές αντιμετώπισής του. Πολύ συχνά οι πολιτικές αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού πήραν τη μορφή εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Στο πλαίσιο αυτό, σημαντική φαίνεται να είναι η υπόθεση ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός στην Ελλάδα περιορίσθηκε και περιορίζεται αισθητά χάρη στο γεγονός της λειτουργίας νυχτερινών σχολείων. Η παρούσα εργασία έρχεται να διερευνήσει την υπόθεση αυτή. Η παρουσίαση της εργασίας αυτής αποτέλεσε την αφορμή για την ενσάρκωση μιας φιλόδοξης προσπάθειας: Την διεξοδική παρουσίαση της εσπερινής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, μέσα από την σκιαγράφηση της διαδρομής της από την γέννησή της μέχρι τις μέρες μας, με αναλυτική παρουσίαση των δεδομένων που την περιγράφουν, καθώς και του ρόλου που αυτή έχει διαδραματίσει, και συνεχίζει να διαδραματίζει μέχρι και σήμερα, στο ελληνικό εκπαιδευτικό στερέωμα και στην ελληνική κοινωνία γενικότερα. Ο αναγνώστης ελπίζουμε πως θα έχει την ευκαιρία να περιδιαβεί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού σε μια `ακτινογραφία` της εσπερινής εκπαίδευσης, όπως αυτή γεννήθηκε, ενηλικιώθηκε και υφίσταται στο Νεοελληνικό κράτος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]