Τα χέρια του ήταν γεμάτα κύκλους.
Μ’ ένα κοπίδι κοφτερό άνοιγε μία μία τις άκρες.
Περνούσε τον έναν μέσα στον άλλο
και έτσι έφτιαξε μια αλυσίδα που φορούσε στο χέρι.
Έλεγε πως οι ιστορίες του ήταν μικρές και ατελείωτες·
ένιωθε την ανάγκη να τις κουβαλά μαζί του.
Δεν επέτρεπε σε κανέναν να αλλάξει τίποτα. Οι κύκλοι της ζωής του ήταν τα πιο θαυμαστά
πράγματα στον κόσμο.
Φορούσε την αλυσίδα του για παρέα,
με επίγνωση πως κάθε κρίκος της τον χωρούσε ολόκληρο.
