«Δεν μπορείς να αρνηθείς το παρελθόν σου, τι γίνεται όμως αν δεν το έμαθες ποτέ;» To ερώτημα αποκαλύπτει την υπαρξιακή αγωνία της ελληνοβρετανίδας ζωγράφου που επιστρέφει στην Κρήτη και αναγκάζεται σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας προκειμένου να φωτίσει τις οικογενειακές της ρίζες.

Το παρελθόν των Εβραίων των Χανίων δεν είναι τόσο γνωστό όσο εκείνων της Θεσσαλονίκης ή των Ιωαννίνων. Την ιστορία τους και συγκεκριμένα τα γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διερευνά μέσα από το μυθιστόρημά της «Οι κόρες του λαβύρινθου» η Βρετανίδα συγγραφέας Ρουθ Παντέλ. Στο βιβλίο, που βρέθηκε στη βραχεία λίστα για το βραβείο Runciman 2022, παρακολουθούμε την πορεία μιας οικογένειας στον χρόνο μέσα από τα μάτια της μεσήλικης ζωγράφου Αριάδνης Γκολντ, η οποία τις τελευταίες δεκαετίες ζει στο Λονδίνο. Έπειτα από ένα τηλεφώνημα που θα την κάνει να ταξιδέψει στην Κρήτη πληροφορείται για πρώτη φορά στη ζωή της ότι η ετοιμοθάνατη μητέρα της ζούσε τόσα χρόνια κρύβοντας την εβραϊκή της ταυτότητα.

Μήπως όλοι ζούσαν με κάποια κρυφή απώλεια μέσα τους; Σαν να άκουσε τη φωνή του πατέρα, «Έβαψαν με αίμα τις πόρτες για να τους προσπεράσει ο Άγγελος του Θανάτου και είδε την πόρτα του δικού της σπιτιού, κι όλων των εβραϊκών σπιτιών στην Κονδυλάκη, να χαίνει ορθάνοιχτη και μαύρη, τα έπιπλα σκορπισμένα στο δρόμο, κι όλες τις άλλες πόρτες κλειστές».