«Ο θαυμασμός του Μπαρτ διεισδύει με πολλές σελίδες στο θαύμα της αισχύλειας τραγωδίας, που έγκειται στη σύμπτωση του Απόλλωνα και του Διονύσου, του λογικού συλλογισμού και της παράφορης βίας. Έτσι, γράφει στο κατόπι του Νίτσε, «γνωρίζουμε τώρα ότι [στους Έλληνες] οι στιγμές βαθιάς συγκίνησης, απόλυτου λυρισμού, της μεγαλύτερης μουσικής μέθης, συμπίπτουν μέχρι σημείου σύγχυσης με την εντατική συλλογιστική βούληση, με τη μεγαλύτερη λογική αυστηρότητα της σκέψης». Οι Μοντέρνοι έχουν χάσει το μυστικό αυτής της θαυμαστής και θαυματοποιού τέχνης, και ο κώδικας της "χορείας" έχει εξαφανιστεί. Ωστόσο, με μια προσεκτική ανάγνωση των ελληνικών λέξεων μπορούμε ακόμη να αντιληφθούμε το μεγαλείο της και τον ανεξάντλητο πλούτο της. (Christophe Corbier)