Είναι ευρέως γνωστό ότι οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας διακρίνονται ιστορικά από μια μόνιμη δυσπιστία και εχθρότητα. Οι βαθιά ριζωμένες αντιπάθειες και τα διαδεδομένα στερεότυπα τροφοδοτούνται από μια δραματοποιημένη και εθνικιστικά χρωματισμένη ειδησεογραφική κάλυψη, η οποία παρέχει το πρίσμα μέσα από το οποίο οι δυο λαοί προσλαμβάνουν και ερμηνεύουν ο ένας τη συμπεριφορά του άλλου. Ακολουθώντας μια διεπιστημονική μεθοδολογία, η οποία συνδυάζει νομικά, γεωπολιτικά και ιστορικά εργαλεία, το βιβλίο επιχειρεί, με βάση μια εξονυχιστική ανάλυση των διεθνών συνθηκών, των αποφάσεων των διεθνών δικαστηρίων και του παγιωμένου εθιμικού δικαίου, να αποσαφηνίσει τα σημεία τριβής στην ελληνοτουρκική διένεξη στο Αιγαίο: το ζήτημα της Υφαλοκρηπίδας, της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, της ΑΟΖ, του FIR, της οχύρωσης των νησιών κ.ά. Επιπλέον, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά μια συγκριτική αξιολόγηση των κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων των δραστηριοτήτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, καθώς και των προγνώσεων για την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής στην περιοχή, η συγκεκριμένη μελέτη προτείνει ένα εναλλακτικό πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης, το οποίο θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμο για τη διευθέτηση της δυσεπίλυτης και πολυεπίπεδης ελληνοτουρκικής διένεξης.