Συγχρόνως όμως κρατάει σημειώσεις, με επίκεντρο τον άνθρωπο που συναντάει και με τον οποίο συνεργάζεται. Αυτά τα παράπλευρα υστερόγραφα στις απόρρητες υπηρεσιακές του εκθέσεις δημοσιοποιεί τώρα με τρόπο γλαφυρό.
Περιγράφει δεκάδες ασυνήθιστα συμβάντα, παράξενες συμπεριφορές λαών, καθώς και σπάνιους ανθρώπους. Επώνυμους και ανώνυμους απ’ όλες τις φυλές, θρησκείες και εθνότητες της γης.
Ψάχνει συνέχεια για τον κοινό παρονομαστή των ανθρώπινων διαιρέσεων. Τελικά τον βρίσκει στα λόγια του υπερήλικα κρητικού συνομιλητή του:
«Όλοι μας είμαστε ίδιοι, παιδί μου. Λίγοι κι αμοναχοί σε τουτηνιά τη γη. Στις γειτονιές του μικρού μας χωριού. Τουτονέ ανέ καταλάβουμε, όλοι μας θα κερδίσουμε. Τότεσας θα ’ναι πιο εύκολο να χρησιμοποιούμε, σκιάς (τουλάχιστον) στις κρίσιμες στιγμές μας, το ισχυρότερο όπλο μας. Την ανθρώπινη κοινή λογική. Αντί για τον κοινό μας εχθρό, τα ζωώδη ένστικτά μας».
