Ο ποιητής διακατέχεται από ένα είδος πνευματικού συναισθήματος. Ο ποιητής μοιάζει με νυχτερινό τρένο. Μεταφέρει πράγματα και τα δίνει στον κόσμο. Ο ποιητής στέκεται μπροστά στο δέντρο και γεμίζει από αυτό. Οι λέξεις ζουν μέσα στον ποιητή ακόμα κι όταν αυτός απουσιάζει από τη ζωή του. Ο ποιητής βγάζει τις λέξεις από μέσα του και τους δίνει νόημα. Όταν ο ποιητής χρησιμοποιεί λέξεις κοινές αυτές παίρνουν νόημα, υπόσταση και μπορούν να γίνουν επιδραστικές. >>>
