Το τελευταίο πεζογραφικό βιβλίο της Χρυσοξένης Προκοπάκη έρχεται για να διευρύνει τα όρια του αφηγηματικού λόγου και τον κάνει να εναγκαλισθεί μεθόδους και τεχνικές του θεάτρου και, συγκεκριμένα, του θεατρικού μονολόγου, όπως αυτός ακροβατεί ανάμεσα στην εξομολόγηση και τη ζωντανή εκφώνηση. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον εγχείρημα στο μέτρο και στον βαθμό που προσκαλεί και μυεί τον αναγνώστη σε μια ανάγνωση διαφορετική, σε μια διεύρυνση και διερεύνηση της ικανότητάς του να αναπαριστά με τη δύναμη της φαντασίας του όσα βρίσκονται αποτυπωμένα στο χαρτί. >>>
